![معیار مشمولیت واحدها و منابع انتشار پساب و هوا در اجرای طرح پایش خوداظهاری](/upload/images/2024/معیار-مشمولیت-واحدها-و-منابع-انتشار-پساب-و-هوا-در-اجرای-طرح-پایش-خوداظهاری-medium.png)
امروزه با افزایش روزافزون فعالیتهای صنعتی، مسئله آلودگی هوا و حد مجاز انتشار آلاینده های هوا به یکی از مهمترین چالشهای زیستمحیطی و بهداشتی تبدیل شده است. کنترل و کاهش انتشار آلایندهها در صنایع نه تنها برای حفظ محیط زیست، بلکه برای سلامت انسانها نیز از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این مقاله به بررسی حد مجاز انتشار آلایندههای هوا در صنایع و مقررات مربوط به آن از نظر آزمایشگاه معتمد محیط زیست خواهیم پرداخت.
آلایندههای هوا به موادی اطلاق میشود که وجود آنها در هوا به مقدار بیش از حد مجاز میتواند برای سلامت انسان، جانوران و گیاهان زیانبار باشد. این مواد شامل گازها، ذرات معلق، مواد شیمیایی و بیولوژیکی مختلف هستند.
تصویب نامه در خصوص تعیین حد مجاز انتشار آلایندههای هوا
مصوب ۱۳۹۷.۰۶، ۲۱
هیأت وزیران در جلسه ۲۱ / ۶ / ۱۳۹۷ به پیشنهاد شماره ۴۹۱۰۱ -۱ مورخ ۱۳ / ۱۲ / ۱۳۹۶ سازمان حفاظت محیط زیست و به استناد تبصره (۳) ماده (۱۲) قانون هوای پاک - مصوب ۱۳۹۶- تصویب کرد:
۱- حد مجاز انتشار آلایندههای هوا به شرح جداول پیوست که تأیید شده به مهر دفتر هیئت دولت است، تعیین میشود.
۲- سازمان حفاظت محیط زیست موظف است با همکاری وزارت صنعت، معدن و تجارت ظرف یک سال از تاریخ ابلاغ این تصویب نامه، حدود جدید را با توجه به شرایط اقلیمی به صورت منطقه بندی ارایه کند.
۳- این تصویب نامه جایگزین تصویب نامه شماره ۹۵۰۵ / ت۴۹۰۶۵ه– مورخ ۳۱ / ۱ / ۱۳۹۵ میشود.
معاون اول رئیس جمهور - اسحاق جهانگیری
میزان اکسیژن مرجع (رفرنس) برای سوختهای گاز طبیعی (۳) درصد، گازوییل (۵) درصد و برای سوخت مازوت (۷) درصد در نظر گرفته میشود. میزان اکسیژن مرجع (رفرنس) در کورههای زباله سوز برابر (۱۱) درصد، در توربینهای گازی (۱۵) درصد و در کارخانههای سیمان (۱۰) درصد منظور میشود.
صنایع مختلف میتوانند منابع اصلی انتشار آلایندههای هوا باشند. از جمله این منابع میتوان به صنایع نفت و گاز، پتروشیمی، سیمان، فولاد، خودرو سازی و صنایع شیمیایی اشاره کرد. هر کدام از این صنایع ممکن است آلایندههای مختلفی مانند اکسیدهای نیتروژن، اکسیدهای گوگرد، ذرات معلق و ترکیبات آلی فرار را منتشر کنند. کنترل آلایندهها در صنایع به دلایل متعددی ضروری است. این آلایندهها میتوانند تاثیرات منفی بر سلامت انسان، کیفیت هوا، اکوسیستمها و حتی تغییرات آب و هوایی داشته باشند. از این رو، نظارت و مدیریت صحیح انتشار آلایندهها در کاهش این تاثیرات منفی بسیار مهم است.
آلایندههای هوا به دو دسته کلی تقسیم میشوند: آلایندههای اولیه و آلایندههای ثانویه. آلایندههای اولیه مستقیماً از منابع مختلف وارد هوا میشوند، در حالی که آلایندههای ثانویه از واکنشهای شیمیایی بین آلایندههای اولیه و مواد دیگر در جو به وجود میآیند.
آلایندههای هوا میتوانند تاثیرات مخربی بر سلامت انسانها و محیط زیست داشته باشند. از جمله این تاثیرات میتوان به بیماریهای تنفسی، بیماریهای قلبی، آسیب به گیاهان، آلودگی آبها و خاکها و تغییرات آب و هوایی اشاره کرد.